Βαλαωρίτης, Νάνος (Ιωάννης)

(Λοζάνη 1921 –). Νομικός, φιλόλογος και λογοτέχνης, δισέγγονος του ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη. Σπούδασε στη νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και αγγλική φιλολογία στο Λονδίνο. Σταδιοδρόμησε ως διπλωματικός υπάλληλος σε διάφορες πρεσβείες, ενώ δίδαξε συγκριτική λογοτεχνία και συγγραφή στο πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο. Παράλληλα ασχολήθηκε και με τη λογοτεχνία, ιδιαίτερα με την ποίηση. Συνεργάστηκε με το περιοδικό Νέα Γράμματα, ο ίδιος δε υπήρξε εκδότης-διευθυντής του περιοδικού Πάλι. Έργα του: α) Ποιήματα: Η τιμωρία των μάγων (1947), Κεντρική στοά (1958), Ανώνυμο ποίημα (1974), Εστίες μικροβίων (1977), Η πουπουλένια εξομολόγηση (1981), Μερικές γυναίκες (1981), Ποιήματα 1, 1944-1964 (1983), Ποιήματα 2, 1965-1974 (1987), Ο δήμιος μιας πράσινης σκέψης (1996), Ανιδιογράμματα (1996) κ.ά. β) Πεζά: Από τα κόκαλα βγαλμένη (1982), Η δολοφονία (1984), Η ζωή μου μετά θάνατον εγγυημένη (1997) κ.ά. γ) Κριτική: Για μια θεωρία της γραφής, Ανδρέας Εμπειρίκος, Μοντερνισμός, Πρωτοπορία και πάλι. Τέλος, έχει μεταφράσει στα αγγλικά ποιήματα των Σεφέρη, Ελύτη, Εγγονόπουλου, Γκάτσου κ.ά. Το 1983 τιμήθηκε με το Α΄ κρατικό βραβείο ποίησης και το 1996 με βραβείο της Αμερικανικής Εταιρείας Ποίησης.